To proces zachodzący w mózgu niezależnie od naszej woli, a jego rozwój rozpoczyna się już w życiu płodowym i trwa do końca życia. Polega na scalaniu odbieranych informacji z otoczenia za pomocą zmysłów (wzrok, słuch, smak, dotyk, węch, ruch, pozycja, grawitacja) i utworzeniu adekwatnej reakcji ciała na bodziec.
O zaburzeniach mówimy wtedy, gdy mózg ma trudności z prawidłowym przetwarzaniem bodźców, jakie do niego docierają i właściwą odpowiedzią na nie.
Rozróżniamy dwa rodzaje zaburzeń:
- nadwrażliwość — odbieranie bodźców ze zwiększoną intensywnością,
- podwrażliwość — odbieranie bodźców ze zmniejszoną intensywnością.
Wskazania do terapii integracji sensorycznej:
- trudności w motoryce dużej (np. niski poziom koordynacji, dziecko często wpada na przedmioty),
- trudności w motoryce małej (problemy z czynnościami precyzyjnymi),
- opóźnienie w rozwoju mowy,
- nadwrażliwość dotykowa (nie znosi metek od ubrań, nadmiernie zwraca uwagę na brudne dłonie, unika brudzących zabaw),
- trudności emocjonalne,
- problemy w nauce (czytanie, pisanie, matematyka),
- zespół Aspergera,
- całościowe zaburzenia rozwoju,
- zaburzenia w spektrum autyzmu.
Terapia Integracji Sensorycznej
Opiera się na neuroplastyczności mózgu, czyli zdolności do tworzenia nowych połączeń, zmienności, samonaprawy oraz uczenia się. Wykorzystując tę cechę mózgu i stosując odpowiednią stymulację układu nerwowego, możemy uzyskać nowe, adekwatne do sytuacji reakcje, czyli nauczyć mózg właściwego zarządzania bodźcami, które docierają do organizmu.
Terapia jest zawsze dobierana indywidualnie do potrzeb dziecka i określana na podstawie przeprowadzonej diagnozy.
Spotkania trwają około 50 minut i odbywają się 1 — 2 razy w tygodniu.
Jak wygląda diagnostyka zaburzeń integracji sensorycznej:
- w trakcie 2 — 3 spotkań w formie zabawy, przeprowadza się szereg prób i testów, oraz obserwuje zabawę spontaniczną dziecka,
- zbierany jest bardzo szczegółowy wywiad od opiekuna,
- rodzic wypełnia kwestionariusz sensomotoryczny,
- na tej podstawie opracowywana jest pisemna diagnoza, którą omawia się z rodzicem.
Zaburzenia integracji sensorycznej to trudności, z którymi mały człowiek przychodzi na świat i nie ma co liczyć na to, że z nich sam wyrośnie, dlatego każdy rodzić powinien być na nie bardzo wyczulony i jak najszybciej skontaktować się
z fizjoterapeutą, jeśli zobaczy cokolwiek niepokojącego.
